Bakmayın akan kanlara, Kurban sevmektir
İçimiz de ki Tozlanmış yüreği silmektir
Kalbimizde ki İsmail’i Rabb uğruna kesmektir
Rahmana gidilen yolda, en değerli şeyini en yüce varlığa adamaktır
Sevmektir en sevilesi şeyi, bedel ödemektir hem de sevdan uğruna…
"Nereye gidiyorsun" diyen Hacer sesine meyletmemektir.
On taneden birini vermeyi göze almaktır.
Bizi var oluş konumuna yabancılaştırıcı tüm İsmaillerimize
Rahman’ın keskin kılıcını göstermektir İbrahim’ce…
"Sevmek" fedakârlık değil midir zaten… İçindeki tüm sevdalara "en has" sevdayı tanıtmaktır.
Bağırmaktır Mina’da.Koşmaktır Safa’da..
Ve varmaktır Hicr-i İsmail’e, Alın koymaktır, ermektir,
İçimizde ki tüm zincirleri kırmaktır
Zamanın Nemrutlarına İbrahim’ce bir duruştur, İçimizdeki Putlara ince bir vuruştur, Boyunlara asılan keskin bir baltadır.
Bir serenattır “Safa” tepesinden tüm sahraya
“Ey içimizde ki ve dışımızda ki “deger”olmaya çalışan tüm değersiz şeyler: Kendisinden gayrı Sevilmeye layık olmayan “Hüsna Mevlam” dururken, Çekilin önümden tüm Leyla’lar” diye bilmektir.
Akıtılan kan olmaktır Huda yolunda, Atılan Tekbir olmaktır İsmail boynunda
Bir elif miktarı uzatmaktır Teşrik tekbirlerini
Bismillahi ALLAH’u Ekber demektir… Rahman ve Rahim olanın Kahhar sıfatını bellemektir
Şeytana gösterilen mecazi bıçaktır
Kesilmektir
Kanamaktır
Olmaktır
Akmaktır toprağın bağrına İsmail’ce
Sevmektir…
Mehmet DEVECİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder