Sana alışa bilmek için bayağı zorlanmıştım.
En ücra yerlerde gezip,en sapa yolları öğrenmiştim sayende.
Sonra uzun bir süre dostluğumuz oldu.
İçime çektim seni,iki parmak aramda sıkıca taşıdım.
Lise'de okul aramalarında vermedim seni soranlara.
Gizlimdin,saklım...
En gizli mevzuları senle paylaştım.
İçimde olup da dışa vuramadıklarıma omuz verdin.
Aldın içimden göklere saldın mesela...
... Ateş alıp yaktım seni,için için yandın ama dumanından bile kısmadın,içime doldun.
Askerde nöbeti birlikte tuttuk,komadık içeri kimseleri...
Uzun yolculuklarımda radyodaki türküyü beraber dinledik,uykulara salmadın beni
Şiirimde sen vardın,dumanın gözlerimi yaksa da sen hep vardın..
Dudak aralığımdaydın,her anımdaydın: Beni hiç yalnız bırakmadın...
Derken hiç bir şeye bağımlı olmama adına bıraktım seni.
Zor oldu aslında ama bıraktım.
Bu günlerde tekrar gündemim desin.
Dostsan gel hadi,gömleğimin sol üst cebi senin hala
Ama değilsen eski bir anı olarak dostça kal...
Mehmet Deveci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder