Ben geceyi
Ben sükûtu
ardından gelen gökyüzü berraklığını,
düşlere gebe uykuyu,
vaktin mışıl mışıl geçmesini seviyorum.
Yüreğim uyanık, sadece gözlerim kapalı durmayı,
susmalarıma ses gelmemesini kaldıramasam da
acının söz olup kulaklarıma değmeme ihtimalini seviyorum.
Beklenen sözün sükût olarak gelmesi yüreğime iyi gelmese de
zamanın uzamasını, beklemelerin getireceği "iyi söz" ihtimalini beklemeyi seviyorum.
Zaman sessizlik olup akması gebe kalmış düşlerin doğum sancısını arttırsada kalp eyaletinin ücra köşelerinde,
gelecek olan cevabın "iyi" tarafını beklemeyi seviyorum.
Susarak beklemeyi ve onların umduklarımı getirecek ürpertisini seviyorum.
Geceye sabreden yüreğime sabahın sunulmasını seviyorum.
Sabrın sükûtunu yüreğime yakıştırmam bu yüzden
Ben geceyi
sükûtu
ummayı seviyorum.
Sabahın ışıldayan yüzünün saçlarıma verdiği ışığı da...
Mehmet Deveci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder