Bu gece başka bir hal var içimde. Karartısın da başka bir anlam, sessizliğinde başka bir ses var.
Oysa her gece aynı dilde susardım ben, aynı dilde hüzünlenir aynı dilde efkâr basardım yüreğime.
Bu gece başka bir bakış var gözlerimde
Oysa hep aynı bakar ve sonuçta hiçbir şey görmezdi bakışlarım. Gözlerimin önüne gelen hayallediğim den başkası değildi.
Gerçeğini ne görmeye cesaretim vardı, ne de gözüm. Hayallerdim sadece, dalardım
Ama bu gece artık hayallerimde yok, kayıp, devrik
Hayallerimi de görmüyor yüreğim, puslu ve karanlık.
Şimdiye kadar düşleye bildiğim şeylerdi beni yürüten, koşturan
En alakasız yerlerde içime bir heyecan katıp, beni yollara düşüren
Uykusuz gecelerimin anlamıydı, gereksiz dalgınlıklarımın sebebi, şiir olup dökülen kelimelerimin ana temasıydı, hayallerim, ütopyam…
Ama bu gece hayallerimde toz bulut, vefa terazisinde onlarında değeri kalmamış
Ve hiç gözlerimin önüne getiremiyorum
Düşlemelerim düşüyor kendiliğinden
Düşüyor
Düşüyor
Ve dizleri kanıyor yüreğimin.
Hiçbir şeyim olan karanlık, yine gelip oturuvermiş sol yanıma
Acılar diyorum acılar, ne kadar vefalı bana karşı, hiç boş bırakmıyorlar içimi
Vefa istediklerimin tersine vefasızlık sunmuyor bana
Dolunaya güvenimi kaybettim, beklide ondan bu gece ki karanlığın tuhaf gelmesi
Oysa gözlerimi yumduğum da görüntü daha da berraklaşırdı
Ama yüreğimin güveni kalmadı ütopyama
Düştü düşlemelerimden,
Oysa şimdiye kadar gece, en güzel susuşuyla susmuş
ve Ben, en masum özlemimle dinlemiştim onu. Hiç gözlerinin içine bakmamış hep başımı eğmiştim önünde, bakışlarım ayakuçlarında olurdu, ellerimi de sığdıracak yer bulamazdım
Ama güveni kalmadı ağrılarımın yüreğime, ama güveni kalmadı geceye
Dolunaya
Gece artık benim;
En karanlık ve uzak yanım..
Mehmet Deveci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder