İnsan değer verdiği şeylere “gözüyle”bakar “yüreğiyle” taşır.
Göz’le başlar en küçük kıvılcım ve bir alev sarmalaması düşürür yüreğe.
Ta ki gözden düşünceye kadar.
İnsanların gözünden düşmenin anlatımı ne kadar zor ve acıysa,
Sahip’ül Mülk’ün gözünden düşmek bir o kadar daha Zül dür.
Diğer tüm “olma”ların bir değeri yoktur artık.
Beyhudedir, başkaların gözünde olmak, sevilmek, sayılmak…
İşin ilgi...nç yanı, en çok idare edendir O.
Diğer tüm değerler bir kerecik yanlışla düşürürken “her yerleri”nden,
“O”telafisi mümkün düşmeler olarak bakar tüm düşmelerimize.
Bir daha, bir daha bakar her düşüşümüze.
... Umut kandilleriyle bekletir göklerde görevli meleklerini.
Düşeni de sever, dönsün diye, kalksın diye, gelsin diye…
“O”na yakışanlığıyla durur her yerde.
Düşenlerdedir gözleri,
Tövbelere ısmarlanmış dualar bekler,
Rahman’lığıyla, Rahim’liğiyle, Seddar’lığıyla...
"Mehmet Deveci"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder